Of het de mooiste etappe was die hij ooit reed, wist Jan van de Laar zo gauw niet. Maar de elfde etappe, in het Empty Quarter, was “zeker de mooiste van deze Dakar”. Van de Laar joeg de Iveco met de negende tijd door de duinen, die behalve mooi ook ontzettend zwaar waren.

Jan van de Laar omschreef de elfde etappe van de Dakar 2023 als “de mooiste, maar ook de zwaarste tot nu toe. Extreem zwaar, durf ik wel te zeggen.” Dat extreme zat vooral in de grote variatie en wisselvalligheid van duinen, waardoor het lastig was in een ritme te komen. “In het begin waren het mooie, rechte duinen, maar daarna waren ze heel schuin. Daar moest je ook schuin omhoog rijden en op precies het goede moment op de top de truck omgooien. Aan de achterkant lag dan een klif schuin naar beneden.”

Het leek Van de Laar dat er geen einde kwam aan de duinen. “We hebben zitten genieten, maar het was ook serieus hard werken om het ding aan de finish te krijgen. We hebben de hele trukendoos opengetrokken en ik was blij dat ik er was. Het was écht pittig, en dat voor de eerste dag van de marathon.”

In het bivak, middenin de woestijn met in de wijde omtrek slechts een tankstation en de grensovergang naar Oman, zijn de deelnemers op zichzelf en elkaar aangewezen. De servicecrews zijn achtergebleven in Shaybah. Dolf Huijgens liep meteen bij de finish al een rondje om de Iveco heen. “Geen bijzonderheden zo op het eerste oog”, vertelde Jan van de Laar. “Maar straks gaan we alles nog even goed nalopen, het luchtfilter schoonmaken en dan is ie weer helemaal fris en fruitig voor morgen.”

De twaalfde etappe, het tweede deel van de marathon, gaat weer terug naar Shaybah. Iets minder dan de helft van de 185 kilometer is duinen. In het klassement staat Fried van de Laar Racing er met de zevende plaats goed voor.