Jan van de Laar moest even in zijn ogen wrijven aan de finish van de tweede etappe. Met de zevende plaats van Nieuwjaardag waren ze al zo blij, nu bleek het nog beter te kunnen. De zesde plaats was niet wat Jan en Ben van de Laar en hun monteur Dolf Huijgens hadden verwacht. “Niet als je ziet wat we allemaal hebben moeten fiksen onderweg.” 

De etappe van het Sea Camp naar Al Ula, met een proef van 430 kilometer, was slopend voor mens en materiaal. “Voor de truck was het absurd zwaar”, vertelt Jan van de Laar aan de finish. “Ik heb weinig proeven meegemaakt die zo pittig zijn voor het materiaal. We hebben 400 kilometer stenen gehad, afgewisseld met rotspartijen en maanlandschap. En een héél klein beetje duinen. Er kwam geen eind aan het gebuts. Ook geen rustmomentjes tussendoor. Continu werd je van links naar rechts geslagen.” 

Ben van de Laar moest aan het stuur alle zeilen bijzetten om de Iveco te behoeden voor schade. Drie lekke banden kon hij echter niet voorkomen. “We hadden er maar twee bij ons”, vertelt Jan. “Dus Dolf heeft een lamme duim van het drukken op de knop van de luchtpomp, om een beetje spanning op de band te houden.” 

De mannen van Fried van de Laar Racing hadden geen andere keuze dan wat behoudender te rijden. “Ben moest van het gas af. Dat heeft ons uiteindelijk ook wel geholpen. Er stonden er zoveel om banden te vragen, en niemand had nog iets over. Die konden lang wachten. Vandaar ook dat we verrast zijn door de zesde plaats. We zijn meer dan een uur verloren. ”  

Qua navigatie viel de etappe wel mee, vond Jan. “Op het eind lagen links en rechts wat waypoints verstopt, maar de paden waren goed zichtbaar, dus dat was niet zo heel lastig.” 

De derde etappe belooft wel een uitdaging te worden voor de navigators. Van de 669 kilometer van Al Ula naar Ha’il tellen er 447 voor de wedstrijd.